Sztuczną inteligencję bada się na wielu poziomach i prowadzone są eksperymenty, które wykraczają poza obszar informatyki czy logiki. Niektórzy badacze nie stosują nawet układów scalonych. Konkurencyjnym rozwiązaniem dla „krzemowej” inteligencji jest stosowanie sieci neuronów.

Jeden z najciekawszych eksperymentów, które przeprowadzono do tej pory, polegał na wycięciu tkanki neuronowej z mózgu szczura. Naukowcy jednak nie chcieli sprawdzić, jak biedny gryzoń będzie sobie radził bez części mózgu, ale wręcz przeciwnie – jak mózg poradzi sobie bez szczura. Tkankę neuronową podłączono do symulatora lotu, a zadaniem szczurzego umysłu było opanowanie pilotażu maszyny.

Aby szczur wiedział, kiedy wykonuje właściwe czynności, a kiedy zmierza do lotniczej katastrofy, stosowano system kar i nagród – stymulując środek przyjemności lub pobudzając neurony odpowiedzialne za negatywne emocje. Jaki był wynik żmudnej nauki? Otóż okazało się, że tkanka neuronowa szczura była w stanie z czasem wyrobić odpowiednie schematy zachowań, żeby prowadzić samolot. Mówią wprost: szczurzy mózg nauczył się pilotażu.